Χρήστος Γουβαϊλης
Αξιες ανεκτιμητες..οπου ο τερματισμος συντελει στην αποκορύφωση αυτων των αξιων με κυριαρχο μαθημα ζωης..τον άνθρωπο την φιλία και την ευγνωμοσύνη για την ιδια τη ΖΩΗ! Τι είναι το Σπάρταθλον; Αθήνα – Σπάρτη ίσον 1.140 στάδια, κατά την αρχαιότητα. Εκκίνηση απο τον βράχο της Ακρόπολης και όμως ένας αγώνας όπου είχα δουλέψει τόσο καλά στην προετοιμασία δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς! Καλέστηκα να αντιμετωπίσω μια απόσταση ίση με 246 χλμ όντας “πάθει” δηλητηρίαση απο γεύμα της προηγούμενης μέρας! Και κάπου εκεί η ομάδα μου Κώστας Αναγνωστόπουλος Georgia Spanou ( Χριστινα Αραμπατζη Γίγας Θανάσης) ο προπονητής μου Leonidas Athanasopoulos καταφέραμε να ξεκλειδώσουμε τον γρίφο του σώματος.. και “ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ”
Αφιερωμένο… στους γονείς μου που μου έδειξαν τον ουρανό… και με άφησαν να ονειρευτώ… στον αδελφό μου Κυριάκος Γουβαΐλης που είναι πάντα η πυξίδα μου… στην γυναίκα που μ’ αγάπησε.. και στα παιδιά μας που έκαναν το πέρασμά μου από αυτή τη ζωή να αξίζει… Θέλω να ευχαριστήσω τους χορηγός μου στο δρόμο για την Σπάρτη, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είχα καταφέρει να ζήσω το όνειρό και ιδιαίτερα τον Nassos Koutsouradis .
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Η Δοκιμασία
Ω Μούσα, εσύ
κάθε θρασύ
μερεύεις ήχο
στο θαλασσί
γράφεις χρυσή
αυγή : το στίχο.
Μες το τεφρό
βράδι, ελαφρό
υψώνω χέρι
ίδιο φτερό
και στο νερό
η μορφή του χαίρει.
Ο αυλός σφυρά
και τα’ αργυρά
φορώ και πάλι
μέθης χαρά
με πλημμυρά
κ’ η νιότη πάλλει.
Μια μυγδαλιά
μες στα παλιά
ανθίζει ερείπια
και τα πουλιά
χτίζουν φωλιά
σε τείχη τρύπια.
Φιλιά σκορπώ
σα ν’ αγαπώ
και τον εαυτό μου
κι όταν σιωπώ
και το σκοπό
ακούω του εντόμου.
Φως αμυδρό
πέφτει ιλαρό
στ’ ωχρό μου στόμα
κι όλο αντιδρώ
με πνεύμα αδρό
κι ας είμαι πτώμα.
Είμαι η ψυχή
τέρμα κι αρχή
όλου του κόσμου
λυγμών βροχή
στάζει κι αχεί
πάντοτε εντός μου.
Είμαι ερπετό
κι όμως πετώ
μακριά στα πλάτια
και φυλαχτό
το φως κρατώ
στα κλειστά μάτια
#ΑΠΣδρομέωνΕύβοιας
#URSATEAM
#chronolog
#spartathlon
#routfamily
No responses yet